Zo. Nou zeg. Pfff. Hoe zal ik mijn eerste blogbericht beginnen? Of, waar moet het überhaupt over gaan? Mijn hoofd is compleet blanco, net als het scherm van mijn computer. Ik bel een vriendin en zeg dat mijn site bijna klaar is, behalve dan de blog. “Oh, zegt ze, maar dat is helemaal niet moeilijk. Je schrijft gewoon iets over het hele proces van het maken van site zelf. Dat het een hele bevalling was, maar hij er nu toch is, haha”. Tja. Van je vrienden moet je het hebben, wordt wel eens gezegd. Ze heeft makkelijk praten, met haar communicatie-achtergrond. Zij schudt een paar goede teksten zo uit haar mouw.
“Aha, reageer ik richting de vriendin, en dan is het zeker de bedoeling dat ik een link leg tussen mijn proces met de website, en de moeilijkheden die mijn klanten tegenkomen in hun proces om anders te eten?” Natuurlijk heeft ze daar een punt. De link is zo helder als de Poolster op een onbewolkte nacht.
Ik vraag vaak welke eigenschap iemand zelf denkt dat hij nodig heeft om anders te gaan eten. De antwoorden zijn zo voorspelbaar dat het bijna saai wordt: Discipline! Doorzettingsvermogen! Ik moet gewoon strenger zijn! De één zegt het met veel nadruk, bijna met geheven vuist. De ander spreekt de woorden krachteloos uit en laat de schouders hangen. Ik zie de moed bijna letterlijk in de schoenen zakken.
Anders leren eten heeft nauwelijks met discipline te maken. Ik herhaal. Het gaat niet om discipline. Het-gaat-niet-om-discipline. Knoop het in je oren. Geloof je me niet? Denk dan maar eens aan al die mensen die worstelen met hun leefstijl. Leuke, intelligente, sociale mensen die prima functioneren op hun werk of studie, een sociaal leven en vaak ook nog een gezin hebben. Voor al deze zaken is discipline nodig. Ik heb zeer gedisciplineerde mensen gesproken die ondanks dat (of eigenlijk, juist daardoor, maar daar wijd ik misschien een volgende blog aan) worstelden met hun eetpatroon. En misschien ken jij deze mensen ook wel. Of ben je er zelf één.
Wat is dan wel nodig? Ik heb het al een beetje verklapt in de titel. Het gaat om wilskracht. Hiermee bedoel ik niet de harde wilskracht, de wilskracht met een vuist. Dat is namelijk helemaal geen willen, dat is moeten. En als je iets moet, ga je in verzet. Tenminste, ik wel. Bijvoorbeeld als ik een website moet maken.
Ik bedoel hier het inzetten van Vrije WilsKracht. De zuivere Kracht van de vrije Wil. Misschien kan je het verschil al wel voelen.
Het leren werken met vrije WilsKracht is vaak een heel proces. Of, een hele bevalling, zoals de vriendin het noemde. Het begint met het stellen van de goede vragen aan jezelf. Bijvoorbeeld, leid je het leven zoals je werkelijk wilt leven? Waarmee ben je tevreden, en wat frustreert je? Hoe zou je eten, als je de beste versie van jezelf zou leven? Dat soort vragen. Deze vragen gaan over je diepste verlangens. Ze gaan verder dan ‘passen in dat ene mooie jurkje’.
Als je de antwoorden weet, zie het dan zo levendig mogelijk voor je. Ga het voelen, elke dag opnieuw. Van daaruit volgt de kracht om ervoor te gaan. En niet minder dan dat! Disclaimer: voor je jezelf deze vragen stelt, is wel belangrijk om na te gaan of je niet stiekem bang bent voor het antwoord. Want dan werkt het namelijk niet.
Oh ja, ik had beloofd dat ik het zou hebben over mijn eigen proces van deze website. Nou, ik heb het eigenlijk gewoon opgegeven. Na 3 halve websites en tig geregistreerde domeinnamen heb ik besloten dat deze strijd helemaal niet hoeft. Dat ik mezelf niet meer ga pushen om iets voor elkaar te krijgen. En toen draaiden de omstandigheden zo, dat hij voor mij ontworpen werd. Het enige wat ik heb gedaan, is steeds opnieuw contact maken met mijn vrije WilsKracht. Bij elke frustratie opnieuw.
